طبق مطالعات صورت گرفته اين بيماري يكي از مشكلات عمده مزارع پرورش قزل آلا در اروپا مي باشد(Castric, J., and P. de Kinkelin. 1980) در سال هاي اخير مطالعات آسيب شناسي و ملكولي در خصوص اين عفونت دربرخي از مزارع پرورشي ايران انجام شده است.(Haghighi. et al., 2007) & (Fadaeifard.et al.,2012)

بيماري VHS معمولاً ماهيان پرواري را مبتلا مي كند. (Post, G. 1989)و Roberts, R. J. and C. J. Shepherd 1974) و de Kinkelin, P. 1983)

قزل آلاي رنگين كمان نسبت به اين بيماري بسيار حساس است در حالي كه قزل آلاي قهوه اي نسبت به آن مقاومتر مي باشد.اخيراً بيماري VHS در آزادماهيان پرورشي اقيانوس آرام و نيز در مزارع دريايي پرورش ماهي نيز گزارش شده است (Post, G. 1989,

ماهيان مبتلا عموماً 2 تا 5 سانتي متر طول دارند و مهمترين نشانة آن تلفات سنگين است كه معمولاً با خونريزي در پوست همراه مي باشد. (Roberts, R. J. and C. J. Shepherd 1974، (Naca, 1991

ماهيان بسيار حساس به شدت تيره مي شوند و به سرعت مي ميرند. آبشش اين ماهيان رنگ پريده است و لكّه هاي خونريزي قرمزي را نشان مي دهد. ممكن است در اطراف چشم نيز خونريزي هايي مشاهده مي شود. در كالبدگشايي معمولاً لخته هاي بزرگ خون در چربي هاي بدن، روي غدد تناسلي و درون ماهيچه ها ديده مي شود. كبد بسيار رنگ پريده خاكستري و تا حدودي زرد رنگ مي شود و كليه نازك تر و به رنگ قرمز روشن درمي آيد. پس از تلفات اوليه در يك همه گيري كه نشان دهندة حالت حاد بيماري است،‌ بيماري به شكل مزمن درمي آيد. در اين حالت،‌ تلفات كاهش مي يابد و ماهي پس از گذشت مدت طولاني تري مي ميرد.(Shuzo, Eguza, 1991- Wolf, K. 1988)   و Ahne, W., and I. Thomsen. 1985)

در اين شكل، ماهي كاملاً تيره به نظر مي رسد و بيرون زدگي چشم ها را نشان مي دهد. اين ماهيان به واسطه خونريزي شديد داخلي بسيار كم خون هستندكه اين حالت بويژه در آبشش ها و كبد به خوبي مشخص است. كيسه شنا و كليه ممكن است بزرگ شده يا تمام محوطه شكمي از مايعات پُر شود در اين ماهي ها حالت ادم به خوبي مشاهده مي گردد.

با پايان گرفتن همه گيري، نشانه هاي عصبي در ماهيان مبتلا آغاز مي شود (de Kinkelin, P., and J. Castric. 1982- Shuzo, Eguza, 1991) (فاز تأخيري)

ماهيان مبتلا پيچ و تاب مي خورند و حركات معلق وار دارند. وجود خونريزي در سرتاسر اندام هاي داخلي آزادماهيان هميشه زنگ خطري براي امكان وجود بيماري VHS مي باشد. Post, G. 1989,) و Jorgensen, P. E. V. 1980

شيوع بيماري زماني رخ مي دهد كه درجة حرارت آب در پايين ترين سطح خود قرار دارد ( C ْ 14 تا C ْ4 سانتي گراد) اعتقاد بر اين است كه استفاده از ماهيان دريايي آلوده به بيماري در جيره هاي غذايي تر و تازه  و تخم چشم زده آلوده ، سبب انتقال بيماري مي گردد، (Roberts, R. J. & C. J. Shepherd 1974) و اين ماهيان نبايد مورد استفاده قرار گيرند.

گاهي اوقات وجود بيماري در بچه ماهيان انگشت قد در تابستان گزارش شده است،‌ ولي عفونت معمولاً در دماي بالاتر از 8 درجه سانتي گراد حالت مخفي و نهفته دارد. در اين حالت، وقتي دماي آب پايين بيفتد يا ماهيان تحت استرس ناشي از دستكاري قرار گيرند. بيماري دوباره همه گير مي شود. Jorgensen, P. E. V. 1974a)   )